In de kop van de opinie van Marchinus Hofkamp in NRC 7/1/22 over de plaag van koeriersdiensten staat: “Leer weer even wachten”. Hofkamp gaat uit van acceptatie van het verschijnsel. Met het wachten wordt het verschijnsel de tijd gegund een plek te verwerven binnen onze consumptiemaatschappij.
The headline of Marchinus Hofkamp’s opinion in NRC 7/1/22 about the scourge of courier services reads: “Learn to wait again”. Hofkamp assumes acceptance of the phenomenon. By waiting, the phenomenon is given time to acquire a place within our consumer society.
Met dat wachten heeft hij gelijk: niet om het idiote verschijnsel van koeriersdiensten een plek te geven binnen onze honger naar directe behoeftebevrediging. Maar juist om het verschijnsel tegen te gaan. Met wachten beperken we onze ecologische voetafdruk. Christiaan Weijts in NRC 7/1/22 over flitskoeriers somt mooi de punten op waarom je dus deze ontwikkeling moet tegengaan. Letterlijk: geduld is een ‘schone’ zaak. De wereld is niet gebaat met nog meer overbodig gemak/luxe /luiheid. Het internet is een blijvend monster. Hofkamp is naïef om uit te gaan van een tijdelijk probleem. Niets is zo permanent als een tijdelijk probleem.
He is right about that waiting: not to give the idiotic phenomenon of courier services a place within our hunger for immediate satisfaction of needs. But precisely to counteract the phenomenon. By waiting, we limit our ecological footprint. Christiaan Weijts in NRC 7/1/22 about flash couriers nicely sums up the points why you should therefore counteract this development. Literally: patience is a ‘clean’ thing. The world does not benefit from any more superfluous convenience/luxury/laziness. The internet is an enduring monster. Hofkamp is naive to assume a temporary problem. Nothing is more permanent than a temporary problem.
Ricky Turpijn
