Als je eenmaal hartstochtelijk fan bent van je idool, dan wordt zelfs zijn ergste fout vergeven. De door de primaire rechter veroordeelde Donald Trump wegens aanranding van schrijfster Jean Carroll (NRC 27/1/24) is daar een voorbeeld van. Sterker, als verweesde burger, verlaten door de overheid, teruggeworpen tot de stam van gelijkgestemden, is elke aanval op je idool een aanval op jouw leefwereld. Amerika is geen uitzondering in een zo door religie gespleten wereld. Rechtstaat en religie hoeven daarin elkaar niet te dekken. Een verre van perfecte leider mag daarin de rechtstaat geweld aan doen, zolang de gelovige achterban daarmee wordt geholpen. En dat doet Donald Trump uitstekend. De democratische rechtstaat is aan zichzelf verplicht om juridische acties tegen de vermeende misdrijven van de ex president te ondernemen. Maar paradoxaal wordt daarmee een niet rechtstatelijke president gecreëerd.
Once you are a passionate fan of your idol, even his worst mistake is forgiven. Donald Trump, convicted by the primary judge for assaulting writer Jean Carroll (NRC 27/1/24), is an example of this. In fact, as an orphaned citizen, abandoned by the government, thrown back to the tribe of like-minded people, every attack on your idol is an attack on your world. America is no exception in a world so divided by religion. The rule of law and religion do not have to cover each other. A far from perfect leader may violate the rule of law, as long as this helps the religious supporters. And Donald Trump does that very well. The democratic constitutional state is obliged to itself to take legal action against the alleged crimes of the ex-president. But paradoxically this creates a president who is not constitutional.
Ricky Turpijn
