Not a positive view of humanity in fraud policy
Pim van Dool (NRC 2/3/24) vraagt zich in zijn analyse af of er zicht is op verandering in de patronen die konden leiden tot de Toeslagenaffaire. Immers, die bestaan nog steeds, stelde de parlementaire enquêtecommissie Fraudebeleid vast. Als de hele Nederlandse gemeenschap (niet alleen de trias politica, maar ook de journalistiek) blind was voor mens en recht, wie moet dan die blinddoek weghalen en van wie? En is Nederland in het op hol geslagen fraudebeleid uniek in de wereld? De OESO en de EU hebben in het afgelopen decennium veel regels tegen belastingontduiking en -ontwijking laten implementeren in verdragen. https://www.oecd.org/tax/beps/ Naast de internationale samenwerking van belastingdiensten, waaronder de bikkelharde IRS van de USA, die door ‘naming and shaming’ verdachten én veroordeelden publiekelijk in beeld brengt. De opsporing heeft zo het risico in zich uit te gaan van zacht gezegd een niet positief mensbeeld. Daarbij wordt dit beeld gevoed door de groei van een niets ontziende georganiseerde misdaad met Nederland als draaipunt in de internationale drugs en witwasmachine (Roberto Saviano’s beschuldiging richting Nederland https://www.nrc.nl/nieuws/2021/07/30/nederland-is-het-rottende-hart-van-europa-a4053069). En dat er fraude is in Nederland laat het wetenschappelijk rapport Fraude in beeld uit maart 2007 zien. https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-17050-339-b1.pdf
Kan Nederland zich aan de eigen haren optrekken uit dit moeras van een negatief mensbeeld naar een andere kijk op de wereld á la Rutger Bregman’s boek De meeste mensen deugen https://www.nrc.nl/nieuws/2019/09/26/zijn-we-goed-a3974746, zonder de ogen te sluiten voor fraude. Of is de zuigkracht van een vermorzelend fraudebeleid op basis van dat negatieve mensbeeld daarvoor te groot en is er geen zicht op verandering in patronen als antwoord op de vraag van Pim van Dool? Ik neig naar het laatste.
In his analysis, Pim van Dool (NRC 2/3/24) wonders whether there is any prospect of change in the patterns that could lead to the Benefits Affair. After all, they still exist, the parliamentary inquiry committee on Fraud Policy noted. If the entire Dutch community (not only the trias politica, but also journalism) was blind to people and law, who should remove the blindfold and from whom? And is the Netherlands unique in the world in its runaway fraud policy? Over the past decade, the OECD and the EU have had many rules against tax evasion and avoidance implemented in treaties. https://www.oecd.org/tax/beps/ In addition to the international cooperation of tax authorities, including the tough IRS of the USA, which publicly exposes suspects and convicted persons through ‘naming and shaming’. The investigation therefore runs the risk of assuming an unpositive view of humanity, to say the least. This image is fueled by the growth of ruthless organized crime with the Netherlands as a pivot point in the international drugs and money laundering machine (Roberto Saviano’s accusation against the Netherlands https://www.nrc.nl/nieuws/2021/07/30/nederland- is-the-rotting-heart-of-europe-a4053069). And the scientific report Fraude in Beeld from March 2007 shows that there is fraud in the Netherlands. https://zoek.officielekennismakingen.nl/kst-17050-339-b1.pdf Can the Netherlands pull itself out of this swamp of a negative view of humanity by its own hair to a different view of the world á la Rutger Bregman’s book Most people are good https://www.nrc.nl/nieuws/2019/09/26/zijn -we-goed-a3974746, without turning a blind eye to fraud. Or is the power of a crushing fraud policy based on that negative view of humanity too great and is there no prospect of change in patterns in response to Pim van Dool’s question? I’m leaning towards the latter.
Ricky Turpijn
