Unsportsmanlike corona winter sportsmen. And what’s in for me now?
Geweldige column van Carolina Trujillo in NRC 27/12/2021. Over onsportieve wintersporters, die koste wat kost willen afreizen naar hun geplande wintersportvakantieoord in Omikrontijd. Maar het is ook een illustratie van de in rap tempo slinkende steun voor de covid maatregelen. Haar verwijt treft niet alleen deze vakantiegangers, maar eigenlijk iedereen die in gedachten aan de grens bivakkeert van wat verstandig is in Coronatijd. En eigenlijk zijn dat 17 mln Nederlanders.
In het begin wil je niet de grens opzoeken; nu zoek je naar gaten om die grens over te steken. Het is net doen alsof je vluchteling bent en aan de verkeerde kant van het hek staat. Steeds meer is geoorloofd om over het hek te gaan, voordat je met geweld gedwongen wordt afstand te houden. Onterecht voelen veel Nederlanders zich in deze situatie gedrukt. De vreemdste argumenten worden gebruikt om de deplorabele eigen positie uit te drukken. Van ‘ik ben er klaar mee’ tot aan ‘Jodenvervolging’. Alsof er een oorlog met veel fysieke ellende aan de gang is. De door de EO recent op de televisie uitgebrachte zwarte oorlogsfilm over ‘De slag om de Schelde’ heeft waarschijnlijk minder impact gehad dan een nieuw uitgebrachte game.
Ik ben altijd al wat sceptisch geweest over het poldermodel in Nederland in de zin van ‘samen komen we er wel uit’. Naar mijn mening is solidariteit nooit de drijfveer voor het poldermodel geweest. Maar wel het gunstige antwoord op de vraag: ‘Wat schuift het? En wel voor mij?’
Dat zou een afgereisde wintersporter zo maar gezegd kunnen hebben.
Great column by Carolina Trujillo in NRC 27/12/2021. About unsportsmanlike winter sports enthusiasts who want to travel at all costs to their planned winter sports holiday resort in Omikron time. But it is also an illustration of the rapidly shrinking support for the covid measures. Her reproach not only affects these holidaymakers, but actually everyone who camps in mind at the border of what is sensible in Corona time. And actually that is 17 million Dutch people.
In the beginning you don’t want to push the limit; now you’re looking for holes to cross that border. It’s like pretending to be a refugee and standing on the wrong side of the fence. More and more is allowed to go over the fence, before being forcibly forced to keep your distance. Many Dutch people feel unjustified in this situation. The strangest arguments are used to express the deplorable own position. From ‘I’m done with it’ to ‘Persecution of the Jews’. As if a war with a lot of physical misery is going on. The black war film about ‘The Battle of the Scheldt’, recently released on television by the EO, has probably had less impact than a newly released game.
I’ve always been a bit skeptical about the polder model in the Netherlands in the sense of ‘we’ll figure it out together’. In my opinion, solidarity has never been the driving force behind the polder model. But the favorable answer to the question: ‘What is moving? And for me?”
That’s what a traveler could have said.
Ricky Turpijn
