“Een graf is nog steeds de beste beveiliging tegen de stormen van het noodlot” (GC Lichtenberg)
In de nieuwsbrief van de Raad voor de rechtspraak van 3/7/25 wordt gewezen op een uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant van 27 juni 2025.
De rechtbank heeft een 42-jarige man uit Hilversum veroordeeld tot een taakstraf van 120 uur. Hij zocht op zijn werk bij de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) vertrouwelijke en gevoelige informatie op en stuurde dat door naar zijn privé e-mailadres. Hiermee kon hij zichzelf en collega’s in gevaar brengen. Er zijn geen aanwijzingen dat de ambtenaar de bestanden heeft doorgestuurd of dat hij te linken is aan een criminele organisatie.
Natuurlijk mag deze ambtenaar zich verdedigen. Daarom is het curieus, dat de rechtbank het volgende overweegt. “Verdachte had zich juist gelet op de omgeving waarin hij werkzaam was bewust moeten zijn van de risico’s van het op deze manier doorsturen van gevoelige informatie. Hiervan lijkt verdachte tot op heden onvoldoende doordrongen” .
“Tot op heden”. Dus tot ná de uitspraak. Daarmee lijkt de rechtbank te suggereren, dat de ambtenaar geen verweer had mogen voeren en de tenlastelegging had moeten accepteren. Sterker, dat de ambtenaar berouw had moeten tonen. Wat niet uit de uitspraak blijkt en wat wellicht tot strafvermindering had kunnen leiden.
De ambtenaar is ontslagen. Dus hij had alle reden om er vol in te gaan en geen berouw te tonen. Maar het was natuurlijk wel een domme daad (info zou nodig zijn voor een interne presentatie): de man was nota bene kaderlid van de FNV!
Voor alle overheidsdiensten geldt: de zwakste schakel in de beveiliging blijft de mens: van dom tot sluw. Hoeveel cursussen, bewustwordingssessies en uiteindelijk ontslagdreigementen je er ook tegenaan gooit.
Ricky Turpijn
