De columns van Hubert Smeets balanceren altijd op het scherpst van de snede en zijn tegendraads. Zo ook zijn column over mevrouw Vera Bergkamp (NRC 6/10/2022). Hij noemt de actie van de ambtenaren van de griffie van de Tweede Kamer een coup tegen het politieke besluit van de Tweede Kamer om mevrouw Kadija Arib te benoemen als voorzitter van een enquêtecommissie. Een geslaagde coup, omdat het presidium, mevrouw Bergkamp, een onderzoek laat instellen naar het gedrag van mevrouw Arib. Daarmee zou door mevrouw Bergkamp het primaat van de Tweede Kamer ‘te grabbel zijn gegooid’. Dat primaat staat echter nog steeds als een huis. Mevrouw Arib is zelf opgestapt als kamerlid en dan volgt logischerwijs, dat zij geen voorzitter meer kan zijn van een parlementaire commissie. Interessant is dan wel het antwoord op de vraag wat voor gevolgen een negatieve uitkomst van het onderzoek zou hebben voor mevrouw Arib, indien zij niet was opgestapt. Ja, dan was het aan de Tweede Kamer om de benoeming mogelijk te heroverwegen. Ook dan ligt het primaat bij de Tweede Kamer. Maar interessanter is, dat Hubert Smeets impliceert met het ‘primaat’, dat een besluit van de Tweede Kamer onaantastbaar is; ook al zou dat in bloed gedrenkt zijn. De Tweede Kamer als wetgever is dan onfeilbaar. Dan heeft Hubert Smeets toch de discussie omtrent de toeslagenaffaire gemist. En dat zou kwalijk zijn voor een columnist, ook al balanceert die op het scherpst van de snede.
Hubert Smeets’ columns always balance on the cutting edge and are contrarian. This includes his column about Mrs Vera Bergkamp (NRC 6/10/2022). He calls the action by the officials of the registry of the House of Representatives a coup against the political decision of the House of Representatives to appoint Mrs Kadija Arib as chair of a committee of inquiry. A successful coup, because the presidency, Mrs. Bergkamp, ordered an investigation into Mrs Arib’s behavior. With that, Ms Bergkamp would have thrown the primacy of the House of Representatives ‘upside down’. However, that primacy is still rock solid. Mrs Arib herself has resigned as a member of parliament and then logically it follows that she can no longer chair a parliamentary committee. Interesting is the answer to the question of what consequences a negative outcome of the investigation would have for Ms Arib, if she had not resigned. Yes, then it would be up to the House of Representatives to possibly reconsider the appointment. In that case, too, primacy rests with the House of Representatives. But more interestingly, Hubert Smeets implies with the ‘primacy’ that a decision of the House of Representatives is untouchable; even if it was drenched in blood. The House of Representatives as a legislator is then infallible. Then Hubert Smeets missed the discussion about the allowance affair. And that would be bad for a columnist, even if he balances on the cutting edge.
Ricky Turpijn
