Het is echt niet te geloven, dat de mannen die zich schuldig hebben gemaakt aan het letterlijk of figuurlijk – met een ouderwets woord – bepotelen van vrouwen niet hebben geweten, dat hun gedrag niet gepast was. De spijtbetuiging van Marc O (NRC 8/2/22), maar ook die van Gijs van D, Ali B, Marco B etc. zijn niet oprecht. Laten die mannen dan een laatste beetje fatsoen tonen en toegeven, dat lust hen heeft overmand met de wetenschap, dat het slachtoffer daar niet van was gediend.
It is truly unbelievable that the men who have been guilty of literally or figuratively – in an old-fashioned word – harass women did not know that their behavior was not appropriate. The apologies of Marc O (NRC 8/2/22), but also those of Gijs van D, Ali B, Marco B etc. are not sincere. Then let those men show a last bit of decency and admit that lust has overwhelmed them with the knowledge that the victim was not served.
Het wordt de aanranders wel duidelijk, dat een dergelijk gedrag onder een vergrootglas ligt. Dat het dus oppassen geblazen is. Het is naïef te denken, dat dat gedrag is om te vormen. Wat misschien helpt is constante aandacht geven aan de aanwezigheid van het vergrootglas. Dan wordt het een inschatting van risico’s. Het volgende ABC kan helpen.
It becomes clear to the assailants that such behavior is under a magnifying glass. So that you have to be careful. It is naive to think that that behavior can be transformed. What might help is paying constant attention to the presence of the magnifying glass. Then it becomes an assessment of risks. The following ABC may help.
– Accepteren, dat een afhankelijkheidsrelatie altijd een kiem in zich heeft om uit te groeien tot een onevenwichtige machtsrelatie. Dus in de klas en in het (sport/werk)team, overal waar mensen samenwerken.
– Benoemen van dit risico door de school/het werk/de sportvereniging etc. binnen de groep. Ook als niemand erom vraagt. Dat bijv. het ongevraagd leggen van een hand op een schouder al een grens kan overschrijden. Dat het nooit aan het slachtoffer ligt. Als onderdeel van het kopje integriteit. Aan de hand van echte voorbeelden uit een database moet het risico regelmatig worden besproken. Rollenspellen voor dader en slachtoffer kunnen daar heel goed voor dienen. Tijd moet ervoor worden vrijgemaakt.
– Coördineren van hulp in de vorm van een onafhankelijke vertrouwenspersoon aangesteld door de organisatie. Als vangnet, mocht het slachtoffer de enorme barrière hebben genomen om toch te praten.
– Accept that a dependency relationship always has a seed in it to grow into an unbalanced power relationship. So in the classroom and in the (sports/work) team, wherever people work together.
– Identification of this risk by the school/work/sports association etc. within the group. Even if no one asks. That, for example, placing a hand on a shoulder unsolicited can already cross a boundary. That it is never the victim’s fault. As part of the integrity heading. The risk should be discussed regularly using real examples from a database. Role-playing games for perpetrator and victim can serve this purpose very well. Time must be set aside for it.
– Coordinating assistance in the form of an independent confidential counselor appointed by the organization. As a safety net, should the victim have crossed the huge barrier to talk anyway.
Ricky Turpijn
