The never ending story of Gaza. Two-state solution. Really needed now.
Er is nu al zoveel gebeurd, dat vergeving voor het geweld van de IDF en haar leiders bijna niet meer mogelijk lijkt. Het militair optreden van Israël tegen Hamas is in de laatste fase gekomen door het bereiken van het centrum van Rafah (NRC 1/6/24 Heel Gaza was in Rafah samengepakt – en nu weer vertrokken). Ten koste van een volksverhuizing van meer dan een miljoen burgers en zo’n 35.000 doden. Ook al is het geen genocide, omdat het niet een bewijsbaar bewuste daad is om een bevolkingsgroep uit te roeien, dan komt het effect daar wel heel dichtbij. Maar dan zou je de ijzeren greep die Israël vóór 7/11/23 op het leven van de Gazabevolking hield ook al als een langzaam uitgevoerde genocide kunnen zien. Dat gaat te ver. De Palestijnen kunnen verwachten, dat na de strafexpeditie hun leven in Gaza niet zal veranderen. Hun wrok jegens de bezetter is dan alleen maar gegroeid. Met als gevolg een Hamas 2.0. Israël heeft de niet onterechte politieke gedachte, dat zij in een eeuwigdurende strijd om haar bestaan met de Arabische wereld verkeert. De Israëlische kiezers hebben dat nog eens laten zien in de keuze van hun leider. Mochten de gegijzelden het niet overleven, dan zal de al bestaande haat jegens Hamas (lees: de Palestijnen) ongekend zijn. Deze buren zijn tot elkaar veroordeeld. In een wereld met grote geopolitieke spanningen. Meer dan ooit moet de eerste mislukte poging van de VN op 29/11/1947 voor een Twee-staten oplossing daarom serieus navolging krijgen. Ook al lijken beiden er niets voor voelen. Anders kan de heftige polarisatie in de samenleving zomaar een gevaarlijk niveau bereiken.
So much has already happened that forgiveness for the violence of the IDF and its leaders seems almost impossible. Israel’s military action against Hamas has entered its final phase by reaching the center of Rafah (NRC 1/6/24 All of Gaza was packed into Rafah – and now left again). At the cost of a population migration of more than a million citizens and about 35,000 deaths. Even if it is not genocide, because it is not a demonstrably conscious act to exterminate a population group, the effect comes very close to that. But then you could also see the iron grip that Israel had on the lives of the Gaza population before 7/11/23 as a slowly carried out genocide. That goes too far. The Palestinians can expect that their lives in Gaza will not change after the punitive expedition. Their resentment towards the occupier has only grown. The result is Hamas 2.0. Israel has the justified political idea that it is in an eternal struggle for its existence with the Arab world. The Israeli voters have shown this once again in the choice of their leader. If the hostages do not survive, the existing hatred towards Hamas (read: the Palestinians) will be unprecedented. These neighbors are condemned to each other. In a world with great geopolitical tensions. More than ever, the UN’s first failed attempt on 29/11/1947 for a two-state solution must therefore be seriously followed. Even though both seem to have no interest in it. Otherwise, the intense polarization in society could easily reach a dangerous level.
Ricky Turpijn
