Liefde in de tbs-kliniek is nog altijd een groot taboe

Love in the TBS clinic is still a big taboo

Laat het artikel in NRC van 6/1/2023 (Liefde in de tbs-kliniek is nog altijd een groot taboe) nou niet de sympathie opwekken voor de behandelaar, die gevoelens van genegenheid heeft voor de tbs patiënt. Het doet denken aan het Stockholm-syndroom, maar dan omgekeerd. De gijzelnemer/behandelaar raakt in de ban van de gegijzelde/tbs patiënt. Op basis van dezelfde omstandigheid: innige samenzijn. De ratio zal het het gevoel enigzins kunnen temperen, maar helemaal zal dat niet lukken. Juist niet bij manipulerende Ted Bundy’s. Behandeling staat altijd in het teken van bescherming van de maatschappij tegen dit soort gevaarlijke mensen. Beintema van de Mesdagkliniek wil deze gevoelens binnen de instelling bespreekbaar maken. Waarom hij dat nog niet heeft gedaan, zegt iets over de onderschatting van het gevaar door de tbs-leiding. Ook opmerkingen zoals die van psycholoog Van Lande zijn tenenkrommend: “Waarom zou een tbs’er wel fouten mogen maken – dat hoort bij zijn therapie – en een behandelaar niet?” Nou, omdat de tbs’er een wandelende moordmachine is en de behandelaar – hopelijk – niet. Een piloot mag ook niet tijdens de vlucht de stuurknuppel aan zijn zoon geven, omdat hij zo schattig lacht. Onpartijdig wordt gewerkt naar het moment dat de patiënt is genezen. Daar mogen gevoelens van genegenheid van de behandelaar geen rol in spelen. Liefde in de tbs-kliniek een groot taboe? Laat het voor de behandelaar zo blijven.

Don’t let the article in NRC of 6/1/2023 (Love in the TBS clinic is still a big taboo) arouse sympathy for the practitioner, who has feelings of affection for the TBS patient. It is reminiscent of Stockholm syndrome, but in reverse. The hostage taker/handler falls under the spell of the hostage/tbs patient. Based on the same circumstance: intimate togetherness. The ratio will be able to dampen the feeling somewhat, but it will not succeed completely. Especially not with manipulative Ted Bundys. Treatment is always aimed at protecting society against these kinds of dangerous people. Beintema of the Mesdag Clinic wants to make these feelings a subject of discussion within the institution. Why he has not yet done so says something about the underestimation of the danger by the TBS management. Comments such as those of psychologist Van Lande are also cringe-inducing: “Why should a TBS’er be allowed to make mistakes – that is part of his therapy – and a therapist not?” Well, because the TBS’er is a walking killing machine and the therapist – hopefully – isn’t.A pilot is also not allowed to give the control stick to his son during the flight, because he smiles so cute. We work impartially towards the moment the patient is cured. The therapist’s feelings of affection should not play a role in this. Love in the TBS clinic a big taboo? Let it stay that way for the practitioner.

Ricky Turpijn