Tax treatment of elite athletes in Monaco. An envy tax then?
Citaat Salvador Dali: “De graadmeter voor succes is louter de jaloezie van de ontevredenen”.
Staatssecretaris Van Rij is van plan om in internationaal en Europees verband te verkennen of er afspraken gemaakt kunnen worden over de belastingheffing van zogenoemde ‘high net worth individuals’. Dit schrijft de staatssecretaris in antwoord op vragen over het bericht ‘Monaco: belastingparadijs voor topsporters’. Daarbij wil de stas wel graag de verwachtingen temperen. De inkomstenbelasting is een belangrijk herverdelingsinstrument voor landen, waardoor er terughoudendheid is om afspraken te maken over deze soort belasting. Aldus de stas in NDFR. Maar Monaco kent geen inkomstenbelasting voor haar inwoners, waaronder dus Nederlandse topsporters. Maar heft wel andere hoge tariefbelastingen: vennootschapsbelasting, onroerendezaakbelasting en omzetbelasting om haar overheidsuitgaven te financieren. Haar goed recht, natuurlijk. Subsidies krijgt zij niet van de EU. Wel vrij verkeer van goederen en personen. Ook krijgt zij gelden als overheidsfinanciering vanuit Frankrijk, waarmee zij van oudsher een band heeft. Wil de EU een meer volwassen fiscale relatie met Monaco, dan zou deze stadstaat een zelfde behandeling moeten krijgen als bijv. elk derde land zoals de USA. Importheffingen, geen gratis geld en geen vrij verkeer van personen en goederen. Economisch zelfstandig en wellicht een start met het uitbreiden van haar financiering, zoals een eigen inkomstenbelasting. Elke andere minimuminkomstenbelasting door Europa als compensatieheffing op het inkomen van daar wonende topsporters is een kinnesinne belasting. Niet fatsoenlijk.
State Secretary Van Rij intends to explore in an international and European context whether agreements can be made about the taxation of so-called ‘high net worth individuals’. This is what the State Secretary wrote in response to questions about the message ‘Monaco: tax haven for top athletes’. In addition, the stas would like to temper expectations. Income tax is an important redistributive instrument for countries, which means that there is reluctance to make agreements about this type of tax. Thus the stas in NDFR. But Monaco has no income tax for its residents, including Dutch top athletes. But it does levy other high rate taxes: corporate tax, property tax, and sales tax to fund its government spending. Her right, of course. She does not receive subsidies from the EU. Free movement of goods and people. It also receives government funding from France, with which it has traditional ties. If the EU wants a more mature fiscal relationship with Monaco, this city-state should receive the same treatment as, for example, any third country such as the USA. Import duties, no free money and no free movement of people and goods. Economically independent and perhaps a start with expanding its financing, such as its own income tax. Any other minimum income tax imposed by Europe as a compensation levy on the income of top athletes living there is a kinnesinne tax. Not decent.
Ricky Turpijn
