Does the Randstad not understand the countryside now?
Kent u het liedje Het Dorp van Wim Sonneveld nog? “Ik was een kind, hoe kon ik weten/Dat dat voorgoed voorbij zou gaan”. Een tijdloos liedje over het dorp Deurne in de 30er jaren uit de vorige eeuw die een nostalgisch gevoel oproept naar vervlogen tijden. Tijdloos, omdat ook kinderen op het platteland geboren in 2022 dit gevoel zullen meedragen als zij ouder worden. En dat is nu juist wat zo schrijnt in de verandering van Nederland. Het gevoel, dat het dorp en haar landelijke omgeving mee moeten veranderen, omdat zij op sleeptouw worden genomen door de ontwikkeling in de grote steden. Recent onderzoek uit 2021 laat zien, dat inwoners van landelijke en minder verstedelijkte gemeenten negatiever staan tegenover immigratie, multiculturalisme en Europese eenwording dan inwoners van gemeenten met een hogere mate van verstedelijking. Dit in de steden sterk vertegenwoordigde kosmopolitisme zorgt voor een groeiende kloof tussen stad en platteland, die voornamelijk – en soms zelfs uitsluitend – wordt veroorzaakt door de meest verstedelijkte gebieden.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0962629821000135
Do you remember the song Het Dorp by Wim Sonneveld? “I was a child, how could I know/That that would be gone forever”. A timeless song about the village of Deurne in the 1930s from the last century that evokes a nostalgic feeling for times gone by. Timeless, because children born in the countryside in 2022 will also carry this feeling as they get older. And that is precisely what is so poignant in the change in the Netherlands. The feeling that the village and its rural environment have to change with it, because they are being dragged along by the development in the big cities. Recent research from 2021 shows that residents of rural and less urbanized municipalities have a more negative attitude towards immigration, multiculturalism and European unification than residents of municipalities with a higher degree of urbanization. This cosmopolitanism, which is strongly represented in the cities, is creating a growing divide between urban and rural areas, mainly – and sometimes even exclusively – caused by the most urbanized areas.
Inwoners van het platteland voelen zich achtergesteld door politici, hun regio wordt niet eerlijk behandeld in de verdeling van collectieve middelen en normen en waarden uit hun regio worden niet gerespecteerd en gedeeld door de rest van het land. Paternalisme als bodem voor het wantrouwen jegens de politieke elites in de Randstad. Tel daarbij op de decentralisatie vanaf 2015 van overheidstaken naar de regio zonder voldoende kennis en geldmiddelen. De ‘opdrachten’ van de regelneven uit de Randstad worden gevoeld als niet respectvolle dictaten.
Rural residents feel disadvantaged by politicians, their region is not treated fairly in the distribution of collective resources, and norms and values from their region are not respected and shared by the rest of the country. Paternalism as a basis for mistrust of the political elites in the Randstad. Add to this the decentralization from 2015 of government tasks to the region without sufficient knowledge and funds. The ‘assignments’ of the regulatory cousins from the Randstad are felt as disrespectful dictates.
Het Dorp van Wim Sonneveld tekent een lieflijke omgeving van groen en rust. Waar toeristen uit de hele wereld zich te goed doen aan alle kneuterigheid van het plattelandsleven. Waar landerijen met grazende koeien de horizon vullen, ruim vastgelegd op het doek van de wereldberoemde Vincent van Gogh. Waar de boerenbevolking in harmonie leeft met de natuur op het platteland. Waar stadse mensen graag hun batterijen opladen op het boeren- en dorpse land. Sterker, zelfs daarvoor verhuizen. Waar geldt het spreekwoord: En de boer hij dorstte voort, onderdeel van het gedicht van J.W.F. Werumeus Buning – Ballade van den boer, als ode aan de onverstoorbare werkijver van de boerenbevolking. Die wars is van alle vernieuwing, want wat de boer niet kent, dat vreet ie niet. Maar de boer bovenal met gezond boerenverstand door het leven gaat. Boeren hebben het maatschappelijk leven gedurende vele jaren in Nederland vorm gegeven. Dat merk je aan de tegeltjeswijsheden die op internet zijn te vinden. Ik tel er al zo’n 20.
The Village of Wim Sonneveld draws a lovely environment of greenery and tranquility. Where tourists from all over the world indulge in all the craziness of rural life. Where farmlands with grazing cows fill the horizon, amply captured on the canvas of the world-famous Vincent van Gogh. Where the farming population lives in harmony with nature in the countryside. Where urban people like to recharge their batteries on the rural and rural land. In fact, even moving for that. Where does the proverb apply: And the farmer he thirsted on, part of the poem by J.W.F. Werumeus Buning – Ballade of the farmer, as an ode to the unflappable work zeal of the peasant population. He is averse to all innovation, because what the farmer does not know, he does not eat. But above all, the farmer goes through life with common sense. Farmers have shaped social life in the Netherlands for many years. You can tell by the tile wisdom that can be found on the internet. I count about 20 already.
Maar de barstjes in die harmonie met de natuur werden ook zichtbaar. Dat zag je al aan de import stedeling in het dorp, die klaagt over de haan die zo hard kraait of over de irritante geur van koeienmest. Maar serieuzer zijn de natuurverenigingen die waarschuwden voor de schadelijke effecten van de intensieve veehouderij op de biodiversiteit van de natuur. Waar de boer de afgelopen decennia op het schild werd gedragen als voedselmotor van Nederland én de wereld en Nederland trots was op zijn boerenbevolking, zo kreeg dezelfde boerenbevolking op 10 juni 2022 het stigma van vijand van de natuur. Dat was een steek in de rug van de boer en eigenlijk ook van de bevolking van het platteland. Het idyllische Dorp van Wim Sonneveld ligt aan gruzelementen. Het gevoel plots in je levensbestaan te worden bedreigd en dat het plattelandsleven als gevaar wordt gezien door het kosmopolitische Den Haag roept allerlei emoties op. De minste emotie is de vertwijfeling: “ de Randstad begrijpt het platteland niet”. De bewoners van het platteland willen eindelijk eens serieus genomen worden.
But the cracks in that harmony with nature also became visible. You could already see that from the import city dweller in the village, who complains about the rooster that crows so loudly or about the irritating smell of cow dung. But more serious are the nature associations that warned about the harmful effects of intensive livestock farming on nature’s biodiversity. Where in recent decades the farmer was carried on the shield as a food engine for the Netherlands and the world and the Netherlands was proud of its farming population, on June 10, 2022, the same farming population was given the stigma of being an enemy of nature. That was a stab in the back for the farmer and actually also for the rural population. Wim Sonneveld’s idyllic Village lies in ruins. The feeling of suddenly being threatened in your life and that rural life is seen as a danger by cosmopolitan The Hague evokes all kinds of emotions. The least emotion is despair: “the Randstad does not understand the countryside”. The inhabitants of the countryside finally want to be taken seriously.
Ricky Turpijn
