Illegale rave-party. Een risico op een pak slaag?

Illegal rave party. A risk of beating?

Vraagtekens kan je zetten bij de afweging om de overlast voor de omgeving te laten voortduren en om niet een abrupt einde te maken aan de illegale ‘rave party’ in België (NRC 3/5/23). Natuurlijk kunnen uit ervaringen uit het verleden lessen voor de toekomst worden getrokken. Maar als de les is, dat bij een grote menigte de overlast moet worden gedoogd, dan staat dat gelijk aan capitulatie. Buren en natuur hebben er niet om gevraagd. Als je de stress bij de buren net zo waardeert als stress op de werkvloer, dan zou de overheid wel direct ingrijpen. Waarom zou je je niet kunnen laten leiden door het uitgangspunt, dat resultaten uit het verleden (geweldsexplosie) géén garantie zijn voor de toekomst? Heeft de verharding in de maatschappij niet tot gevolg, dat overheidsingrijpen nu eenmaal ook “collateral damage” tot gevolg heeft? Dat je met het meedoen aan massale illegale bijeenkomsten het risico over je heen roept, dat je er een pak slaag aan over houdt?

You may question the consideration of whether to allow the nuisance to the environment to continue and not to put an abrupt end to the illegal ‘rave party’ in Belgium (NRC 3/5/23). Of course, lessons for the future can be learned from past experiences. But if the lesson is, that in a large crowd the nuisance must be tolerated, then that is tantamount to capitulation. Neighbors and nature did not ask for it. If you value the stress in the neighbors as much as stress in the workplace, then the government would intervene immediately. Why shouldn’t you be guided by the premise that past results (violence explosion) are no guarantee for the future? Doesn’t the hardening in society mean that government intervention simply also results in “collateral damage”? That participating in massive illegal gatherings brings the risk over you, that you end up with a beating?

Ricky Turpijn