Bas Heijne heeft het langer aanwezige gevoel van de Nederlander (wie dat ook mag zijn) goed verwoord: “men voelt zich niet erkend en bedreigd in zijn kleine, overzichtelijke wereld, en ziet zich verraden door een bestuurlijke elite die niet voor hun belangen zou opkomen, maar wel voor die van migranten en asielzoekers” (NRC 24/11/23 De wraak van Wilders, de wraak van de kiezers). In haar redactionele commentaar beschrijft NRC ook dat gevoel. Maar voegt daar aan toe, dat ook andere politieke partijen dan de PVV daarnaar zouden moeten luisteren. Naar dat ontevreden gevoel. Dat is namelijk waar de burger in Nederland mee zit. Dat ontevreden gevoel heeft bij de provinciale verkiezingen een uitlaatklep gevonden in de opkomst van BBB. Dat heeft zich niet alleen doorgezet in de overweldigende winst van de PVV in de landelijke verkiezingen, maar ook in het alternatief NSC én ook in de herleving van PvdA-Groenlinks. Elke achterban kiest een andere invalshoek, van migratie tot klimaat. Maar het zijn tekenen van een aanwezige ontevredenheid bij de burger over hoe de politiek omgaat met de toekomst. Politiek wordt daarbij gezien als iets wat niet van jezelf is, op afstand gezet. Een bewijs daarvoor is de uitroep ‘eindelijk luisteren ze naar ons’. De politiek moet dus mijn ontevreden gevoel wegnemen. Maar de politiek zijn wij zelf, de burgers van Nederland. Wij zelf moeten dat ontevreden gevoel wegnemen. Hoe dan? Door elkaar aan te spreken, elkaars ontevreden gevoel te bespreken. Niet in massa demonstraties. Maar op school, op kantoor, op het werk, in de familie, op de sport, op straat, overal. Utopie? Ja waarschijnlijk, maar de politiek, dat zijn wij zelf. In goede en in slechte tijden. In ons mooie Nederland.
Bas Heijne has well expressed the long-standing feeling of the Dutch (whoever that may be): “people feel unrecognized and threatened in their small, well-organized world, and feel betrayed by an administrative elite that would not stand up for their interests.” , but for those of migrants and asylum seekers” (NRC 24/11/23 The revenge of Wilders, the revenge of the voters). NRC also describes that feeling in its editorial commentary. But adds that political parties other than the PVV should also listen to this. To that dissatisfied feeling. That is what concerns citizens in the Netherlands. That dissatisfied feeling found an outlet during the provincial elections in the rise of BBB. This has not only continued in the overwhelming victory of the PVV in the national elections, but also in the alternative NSC and in the revival of PvdA-Groenlinks. Each constituency chooses a different angle, from migration to climate. But these are signs of a current dissatisfaction among citizens about how politicians are dealing with the future. Politics is seen as something that is not your own, put at a distance. Proof of this is the exclamation ‘finally they are listening to us’. So politics must take away my dissatisfied feeling. But the politicians are ourselves, the citizens of the Netherlands. We ourselves must remove that dissatisfied feeling. How? By addressing each other and discussing each other’s dissatisfied feelings. Not in mass demonstrations. But at school, at the office, at work, in the family, at sports, on the street, everywhere. Utopia? Yes, probably, but the politics are us. In good and bad times. In our beautiful Netherlands
Ricky Turpijn
