Citaat Aristoteles: “Er is maar één manier om kritiek te vermijden: niets doen, niets zeggen en niets zijn.”
Bam! Professor van Vijfeijken, aan wie recent de 14e Hofstrapenning is uitgereikt, laat geen wetenschappelijke spaan heel van het betoog van lobbyist Stefan Tax (heet hij echt zo?) om de erfbelasting af te schaffen. Hij geeft toe, dat hij een lobbyist is en die mag dan ook alle registers opentrekken. Maar doe dat dan niet onder een wetenschappelijke paraplu. De wetenschappelijke woede kan Van Vijfeijken nauwelijks verhullen als zij in haar reactie tenslotte het volgende zegt:
“Uit het voorgaande volgt dat Tax uiterst selectief winkelt in de feiten en wetenschappelijke onderzoeken. Hij heeft een mening: geen erfbelasting of op z’n minst een vrijstelling van verkregen ondernemingsvermogen, en daar zoekt hij vervolgens de feiten bij. Voor zijn conclusie dat de “realiteit [aan]toont dat deze belasting vooral de middenklasse, familiebedrijven en economische groei belemmert” en dat de “erfbelasting […] emotioneel, maatschappelijk en economisch meer kapot [maakt] dan ons lief is”, levert hij geen snipper bewijs. Voor een dergelijk betoog zou de serieuze vakliteratuur geen podium moeten bieden.”
Neen, je zal argumenten moeten zoeken in de beginselen van de erfbelasting. Het draagkrachtbeginsel en nog meer het buitenkansbeginsel: de erfgenaam wordt daarom belast, niet de erflater. Het betoog opzetten rondom een onjuiste bestrijding van vermogensongelijkheid staat daar namelijk los van. Stefan Tax brengt geen argumenten in tegen deze beginselen. De erfbelasting niet meer van deze tijd? Dan had ik toch een meer rechtskundig oordeel verwacht en geen emotie.
Ricky Turpijn
