Citaat Antoine le Bailly: “L’abus marche souvent auprès de la puissance.”
Taxlive 16/1/24 VNVandaag 15/1/24
Bron: Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch 27-09-2023 (publicatie 11-01-2024) 22/02160 tot en met 22/02165 ECLI:NL:GHSHE:2023:3117
https://uitspraken.rechtspraak.nl/details?id=ECLI:NL:GHSHE:2023:3117
Samenvatting
X, een naar Duits recht opgericht en in Duitsland gevestigd beleggingsfonds, heeft geen vaste inrichting in Nederland voor de VPB en is in Nederland niet inhoudingsplichtig voor de dividendbelasting. De inspecteur wijst het verzoek van X om teruggaaf van de ingehouden dividendbelasting voor de boekjaren 2002/2003 – 2007/2008 af. X is het daar niet mee eens en stelt dat zij recht heeft op teruggaaf van dividendbelasting, omdat zij vergelijkbaar is met een fiscale beleggingsinstelling.
Hof ‘s-Hertogenbosch oordeelt dat de inspecteur het verzoek van X om teruggaaf van dividendbelasting terecht heeft afgewezen. X maakt niet aannemelijk dat zij naar Nederlandse maatstaven moet worden gekwalificeerd als een niet-transparant lichaam. Nu X geen fondsvoorwaarden heeft overgelegd, of andere informatie, waaruit de aard van het fonds en de voorwaarden waaronder participatiebewijzen worden verhandeld blijken, kan niet worden vastgesteld dat de dividendbelasting is ingehouden ten laste van X. Het hof kan dan niet vaststellen dat X als een zelfstandig subject voor Nederlandse fiscale doeleinden moet worden aangemerkt. Het gelijk is aan de inspecteur.
Opmerking
Amateurisme of sluwheid? Een beleggingsfonds opgericht naar Duits recht en aldaar gevestigd belegt kennelijk in Nederlandse vennootschappen, die uiteindelijk portfolio dividend uitkeren. Maar de door Nederland ingehouden dividendbelasting op het portfolio dividend wil het beleggingsfonds terugkrijgen. Het fonds stelt, kort samengevat, met een beroep op het Unierecht, dat het recht heeft op teruggaaf van dividendbelasting omdat het vergelijkbaar is met een fiscale beleggingsinstelling (hierna: fbi). De inspecteur stelt, onder verwijzing naar de antwoorden op de prejudiciële vragen in het arrest van de Hoge Raad van 24 januari 2020, dat belanghebbende geen fondsvoorwaarden heeft overgelegd, zodat niet kan worden vastgesteld of belanghebbende mogelijk als een transparant fonds moet worden aangemerkt en ook niet kan worden vastgesteld of de participatiebewijzen in belanghebbende vrij verhandelbaar zijn.
https://uitspraken.rechtspraak.nl/details?id=ECLI:NL:HR:2020:115
Het gaat om zeer oude jaren 2002/2003 tot en met 2007/2008. Soortgelijke verzoeken van buitenlandse beleggingsfondsen zijn in grote hoeveelheden aan de inspecteur in Heerlen buitenland voorgelegd en hebben tot uitzonderlijk veel tijdrovende procedures geleid, die met hulp van vele inspecteurs in het land zijn gevoerd. Alle met een beroep op het unierechtelijk beginsel van non-discriminatie om teruggaaf dividendbelasting. Dit is er één van. De discriminatie was er, maar dan moest het fonds 100% vergelijkbaarheid met de fiscale status van een fiscale beleggingsinstelling. Daar voldeden vele fondsen niet aan. Belangrijk zijn de woorden “te zijnen laste ingehouden dividendbelasting” in de zin van artikel 10 DB: de teruggevraagde dividendbelasting moet zijn geheven van de verzoeker als gerechtigde tot de opbrengst in de zin van artikel 1, lid 1 DB. En de inspecteur stelt vast van niet. Kennelijk vond het het fonds het waard om bij de rechtbank nog met een gemachtigde te verschijnen. Maar bij het Hof niet meer en een zitting was ook niet nodig. Zoveel moeite en toch niet willen voldoen aan de basale vraag om de fondswaarden over te leggen. Het fonds heeft dus niet de feiten en omstandigheden aannemelijk gemaakt, waaruit volgt dat het naar Nederlandse maatstaven moet worden gekwalificeerd als een niet-transparant lichaam.
Het Hof kan dan niets anders doen dan het hoger beroep ongegrond verklaren. En geen vergoeding proceskosten. Je krijgt hierbij het gevoel: de strijd is verloren, maar niet geschoten, altijd mis. Kennelijk vond het Hof dit geen misbruik van procesrecht.
Ricky Turpijn
