The Venice tourist now deserves a statue
Goed, dat er ook mensen zijn, die aan het massatoerisme in Venetië een positieve draai willen geven. Een streng gereguleerde waterstad met keurige toeristen en gezellige drukte, schrijven Birgit Donker en Willem van Hooff (NRC 4/6/2022). Dit als reactie op de in hun ogen overtrokken observatie van een hoogleraar ‘economie van het toerisme’, werkzaam en woonachtig in Venetië, op het opnieuw tot leven gewekte massatoerisme in zijn stad na corona. Een logische reactie bezien vanuit hun ogen als toerist (neem ik aan). Zij zien Venetië als één groot cultureel museumstuk.
Good that there are also people who want to give a positive spin to mass tourism in Venice. A strictly regulated water town with respectable tourists and pleasant crowds, write Birgit Donker and Willem van Hooff (NRC 4/6/2022). This in response to the in their eyes exaggerated observation of a professor of ‘economics of tourism’, who works and lives in Venice, on the revival of mass tourism in his city after corona. A logical response from their eyes as a tourist (I assume). They see Venice as one big cultural museum piece.
Maar hun opinie laat onterecht achterwege het punt van deze hoogleraar, namelijk de onaanvaardbare druk op de leefbaarheid in Venetië met als gevolg het vertrek van zo’n 150.000 bewoners vanaf 1980. Immers, het volstrekt onaanvaardbare geluid is, dat tijden veranderen en dat als zij die overlast niet aankunnen, zij dan maar moeten verhuizen. Wat dus vanaf 1980 is gebeurd. Sterker, de massatoerist verdient na het bezoek een standbeeld voor zijn doorzettingsvermogen volgens de schrijvers. Alsof er geen echte oorlog woedt in Europa, waar doorzetters echt een standbeeld verdienen. Het kwalijke gevolg van de positieve opinie van Donker en Van Hooff is, dat zij de terecht weifelende toerist over de streep trekken om Venetië wel massaal te bezoeken. Deze opinie draagt bij aan het wegjagen van de bewoners van Venetië. Toegegeven, het kan allemaal nog erger; kijk maar naar Amsterdam.
But their opinion wrongly omits this professor’s point, namely the unacceptable pressure on the quality of life in Venice, resulting in the departure of about 150,000 residents from 1980 onwards. The mass tourist – even the neat ones – will not care that residents are inconvenienced by their presence. After all, the completely unacceptable sound is that times change and that if they cannot cope with the nuisance, they will have to move. Which is what has happened since 1980. In fact, the mass tourist deserves a statue for his perseverance after the visit, according to the writers. As if there is no real war raging in Europe, where go-getters really deserve a statue. The bad consequence of the positive opinion of Donker and Van Hooff is that they persuade the rightly hesitant tourist to visit Venice en masse. This opinion contributes to driving away the inhabitants of Venice. Admittedly, it could all be worse; just look at Amsterdam.
Ricky Turpijn
