Citaat Herman Finkers: “Mijn vrouw en ik zijn op visite geweest bij de deurwaarder. We dachten: het hoeft niet altijd van één kant te komen”
Taxlive 1/10/24 VNVandaag 30/9/24
Bron: Rechtbank Den Haag 30-09-2024 (publicatie 30-09-2024) 09/010251-22 ECLI:NL:RBDHA:2024:15487
https://uitspraken.rechtspraak.nl/details?id=ECLI:NL:RBDHA:2024:15487
Samenvatting
Rechtbank Den Haag heeft een 37-jarige man uit Den Haag veroordeeld nadat hij zich als ambtenaar van de Belastingdienst gedurende anderhalf jaar heeft laten omkopen. Hij verstrekte tientallen (persoons)gegevens uit de systemen van de Belastingdienst aan derden. Het geld dat hij daarmee verdiende, heeft hij witgewassen. De man krijgt een celstraf van 36 maanden. Ook mag hij gedurende 5 jaar geen functie als ambtenaar bekleden.
De man was werkzaam als deurwaarder bij de Belastingdienst. In die hoedanigheid had hij met zijn account toegang tot verschillende systemen. Hij heeft dit gebruikt bij het opzoeken van kentekens en burgerservicenummers, zo blijkt onder meer uit de loggegevens van het account. Dit alles heeft hij buiten kantooruren gedaan. Deze informatie verstrekte hij aan twee andere personen. In ruil kreeg hij hiervoor geld dat hij naar eigen zeggen uitgaf aan boodschappen. Dit wordt ondersteund door chatgesprekken tussen hem en zijn vrouw die in zijn telefoon zijn gevonden. Daaruit blijkt dat de ex-belastingambtenaar zeer regelmatig boodschappen deed en steeds in contanten betaalde.
Een van de kentekens die de man heeft opgezocht, was van een auto die betrokken was bij een rip deal van een partij cocaïne. Ook is gebleken dat kort nadat hij twee kentekens en bijbehorende persoonsgegevens opzocht, de persoon op wiens naam die kentekens stonden in de nabijheid van zijn woning is geliquideerd.
De rechtbank vindt dat de verdachte schuldig is aan passieve ambtelijke omkoping, computervredebreuk en witwassen. Door zo te handelen heeft de man “op grove wijze het in hem als ambtenaar gestelde vertrouwen beschaamd en zijn positie misbruikt voor persoonlijk voordeel”.
De rechtbank vindt een celstraf van 36 maanden daarom “passend en geboden”. Het OM eiste tegen de man een gevangenisstraf van 30 maanden.
Opmerking
In onderstaande strafzaak tegen een belastingdienstdeurwaarder geeft de rechtbank eigenlijk precies aan waarom je niet zomaar bij de Belastingdienst kan werken: “Door zo te handelen heeft de verdachte op grove wijze het in hem als ambtenaar gestelde vertrouwen beschaamd en zijn positie misbruikt voor persoonlijk voordeel. Voor een goed functioneren van een democratische samenleving is het van belang dat burgers vertrouwen hebben in het openbaar bestuur en dat hun (persoons)gegevens daar veilig zijn. Door zijn handelen heeft de verdachte het vertrouwen dat burgers moeten kunnen hebben in een integere overheid, waaronder de Belastingdienst, geschaad. Daarnaast moet de overheid kunnen vertrouwen op de loyaliteit, betrouwbaarheid en onkreukbaarheid van de eigen ambtenaren”
Vakkennis en andere vaardigheden zijn belangrijk, maar Integriteit met een ‘capital’ I staat bovenaan. Het goede doen, ook als niemand kijkt. En daar is deze belastingdeurwaarder door de mand gevallen. Anderhalf jaar kentekengegevens uit de belastingsystemen heimelijk verkopen aan derden en met de opbrengst het geld witwassen. Kennelijk is hem geen aanbod gedaan, maar heeft hij zelf een vergoeding geëist. Dus er was geen dwang. Sterker, volgens mij was hij mogelijk op de hoogte van de bestemming van deze kentekens voor liquidatiedoeleinden (wat dus ook heeft plaatsgevonden). De rechtbank ziet hier de ernst ervan en legt een passende en geboden straf op hoger dan de eis van het OM. Het levert de ambtenaar terecht een gevangenisstraf op van 3 jaar en 5 jaar ontzegging van een soortgelijke ambtelijke functie.
De vraag die bij mij opkomt is wat deze ambtenaar heeft bewogen om zijn leven om te gooien. Was hij een mol? Niet is gegeven hoe lang hij al deurwaarder was. Maar een mol hoeft geen geld te vragen. Geld? Voor 20 kentekens vroeg hij 1000 euro. Niet weinig, maar kennelijk ook niet voldoende om de dienst op tijd te verlaten. De gelegenheid? Dat lijkt plausibel. Zeker omdat een deurwaarder bijna alle systemen moet kunnen raadplegen om de vermogenspositie van belastingschuldige vast te stellen. Maar in de periode 2020 – 2022 moet hem bekend zijn, dat inloggegevens bewaard kunnen worden. Het is daarom jammer, maar wel strategisch terecht dat het niet duidelijk wordt hoe de Belastingdienst de deurwaarder bij z’n kladden heeft gegrepen.
Als ik terugkijk naar mijn beginjaren bij de dienst, zonder poortjes, ID’s en computers en waar de leidinggevende de deur openhoudt voor een onbekende met een verborgen camera, is de beveiliging zeker verbeterd. Maar het wordt weer eens duidelijk, dat de mens de zwakke schakel in een veiligheidssysteem blijft. In dit geval een belastingdeurwaarder.
Ricky Turpijn
