Als je een fan bent van Gideon van Meijeren dan zit je elke keer op het puntje van je stoel, wanneer hij publiekelijk aan het woord komt (NRC 14/11/22). Als fan geniet je, omdat Van Meijeren eindelijk zegt, wat anderen niet durven te zeggen. Gesteund door controversiĂ«le TV programmaâs galmt zijn boodschap na in de media. Als je geen fan bent, dan zit je met ingehouden woede te kijken met de vraag waarom iemand hem niet de mond snoert. Niet een cordon sanitair, neen, echt de mond snoert. Maar politiek correct geschoold blijven deze antifans slechts met verhoogde bloeddruk achter. Deze tijd vraagt om de journalistieke mores te heroverwegen. Waarom zou de journalistiek van Rutger Castricum ĂĄ la GeenStijl niet een vast onderdeel van de opleiding kunnen zijn? Om controversiĂ«le politici op een controversiĂ«le manier te ondervragen. Afzeiktv, hufterjournalistiek dus. Een soort âequality of armsâ. Daarbij is het doel om mensen (vaak politici) voor de camera belachelijk te maken door impertinente vragen te stellen of door met een draaiende camera iemand op een voor hem of haar onaangename manier te verrassen of te betrappen (“overvaljournalistiek”). Aldus Wikipedia. Dan kunnen de antifans zonder bloeddrukverlagende pillen ook op het puntje van hun stoel zitten.
If you’re a fan of Gideon van Meijeren, you’ll be on the edge of your seat every time he speaks publicly (NRC 14/11/22). As a fan you enjoy, because Van Meijeren finally says what others do not dare to say. Supported by controversial TV programs, his message reverberated in the media. If you’re not a fan, you’ll be left staring with restrained anger, wondering why someone wouldn’t shut him up. Not a cordon sanitary, no, really gagged. But politically correct, these anti-fans are only left with elevated blood pressure. This time calls for a rethink of journalistic mores. Why should the journalism of Rutger Castricum ĂĄ la GeenStijl not be a permanent part of the training? To question controversial politicians in a controversial way. Afzeiktv, so asshole journalism. A kind of equality of arms. The aim is to ridicule people (often politicians) in front of the camera by asking impertinent questions or by surprising or catching someone with a rotating camera in an unpleasant way (“robbery journalism”). According to Wikipedia. Then the antifans can also sit on the edge of their seats without blood pressure-lowering pills.
Ricky Turpijn
