Pacifist chooses side now
“Ik wil wel bezinning op dat waar ik echt van overtuigd ben: dat oorlog en geweld als antwoord op geweld niet altijd de beste route is,” zegt vredesactivist Jacob de Jonge (NRC, 11 april).
Bezinning is waardevol. Zeker als het om geweld gaat. De Jonge lijkt hier de Bijbelse oproep te volgen: “Als iemand je op de wang slaat, bied hem dan ook de andere aan” (Lucas 6:29). Pacifisme pur sang.
Toch houdt het gesprek op wanneer een land een ander binnenvalt, zijn bestaan ontkent en overgave eist. Dan is er geen dialoog meer. Dan is er agressie en verdediging het enige antwoord.
Vrede vragen in ruil voor capitulatie is geen vredesvoorstel, maar een eis tot zelfverloochening. De verantwoordelijkheid ligt dan niet bij wie zich verweert, maar bij wie het bestaansrecht van een ander ontkent.
Sympathie voor de aangevallene is geen blind partij kiezen, maar een moreel instinct voor het onderscheid tussen dader en slachtoffer. De stilte van onderwerping is geen vrede, slechts conflict onder dwang. Wie dan begrip toont voor de dader, kiest de kant van de onderdrukker.
Dat is wat vredespacifist Jacob de Jonge miskent.
“I do want to reflect on what I am truly convinced of: that war and violence as a response to violence is not always the best route,” says peace activist Jacob de Jonge (NRC, April 11).
Reflection is valuable. Especially when it concerns violence. De Jonge seems to follow the biblical call here: “If someone strikes you on the cheek, offer him the other also” (Luke 6:29). Pacifism par excellence.
Yet the conversation stops when one country invades another, denies its existence and demands surrender. Then there is no more dialogue. Then aggression and defense are the only answers.
Asking for peace in exchange for capitulation is not a peace proposal, but a demand for self-denial. The responsibility then does not lie with those who defend themselves, but with those who deny the right to exist of another.
Sympathy for the attacked is not blindly choosing sides, but a moral instinct for the distinction between perpetrator and victim. The silence of submission is not peace, only conflict under duress. Whoever then shows understanding for the perpetrator, chooses the side of the oppressor.
That is what peace pacifist Jacob de Jonge fails to recognize.
Ricky Turpijn
