Realization must now sink into football
Dat een volwassen voetbalcoach een 15jarige scheidsrechter bedreigt, is bij de beesten af en is kennelijk geen uitzondering meer in het jeugdvoetbal (NRC 16/5/25). Erger is voorkomen nu er een ouder tussenbeide sprong, wat hoop blijft geven voor de toekomst. Het schouders ophalen over deze uitwassen van vijandigheid in het voetbal en als normaal beschouwen, omdat het voetbal nu eenmaal zo is of nog erger, de maatschappij zit nou eenmaal zo in elkaar, is het begin van het einde. Het bagatelliseren of zelfs ontkennen van wat er is gebeurd door de clubleiding is dan het toppunt en is slechts een stap verwijderd van de beschuldiging, dat de scheidsrechter het er wel naar heeft gemaakt en daarom verdient om lijfelijk gecorrigeerd te worden.
Het is toch echt een rare wereld aan het worden, waar volwassenen niet willen begrijpen, dat een slechte opvoeding, waaronder slecht voorbeeldgedrag, de kiem legt voor slecht gedrag van de volwassene straks. Goedwillende ouders en begeleiders lijken in dit tijdsgewricht hun natuurlijk gezag al kwijt te raken. Als dan ook nog misbruik wordt gemaakt van dat gezag, dan moet je niet raar opkijken, dat het kind in de overbelaste jeugdzorg terechtkomt en later in de net zo overbelaste psychische zorg. Dat besef moet toch eens indalen.
That an adult football coach threatens a 15-year-old referee is outrageous and is apparently no longer an exception in youth football (NRC 16/5/25). Worse was prevented now that a parent intervened, which continues to give hope for the future. Shrugging off these excesses of hostility in football and considering it normal, because that is just the way football is or even worse, that is just the way society is, is the beginning of the end. Trivializing or even denying what happened by the club management is then the height of it and is only a step away from the accusation that the referee did make it so and therefore deserves to be physically corrected.
It is really becoming a strange world, where adults do not want to understand that a bad upbringing, including bad exemplary behavior, lays the seed for bad behavior of the adult in the future. Well-meaning parents and supervisors seem to be losing their natural authority in this day and age. If that authority is also abused, then you should not be surprised that the child ends up in overburdened youth care and later in equally overburdened mental health care. That realization must sink in at some point.
Ricky Turpijn
